Benim Sağdık yarim Kara Topraktır
Bir tohum nasıl toprağa düşer düştüğü an yağmur ile ıslanıp hayat bulur . bende bir canım emanet geldiğim dünyaya sana emanet oldum … söyle yar şimdi sen mi kıydın bu cana ? sen mi kırdın yerlere döktün bu emaneti ? söyle seni canımdan bir can bilip çok severken senmi gözyaşlarımı akıttın ? aldığın güller senin yüzün den mi soldu ? yüzünde açan ellerinde tutan canlanacak sandığı çiçekler …söyle senmi yarattıın bütün mutsuzluğunu ? Sana değil de en yücesine olacakken sana mı kul oldu ?
Senin yaktıklarınla mı kül oldu ? yıkıp dağıttıklarınla mı paramparça dökülüp savruldu ? Ömründen aldıklarını geri versen bir telafisi olurmu yaşattıklarının ? O bir kuş misali çırpınırken kanatları altında tutmaya çalışırken seni ve senden olanları … senmi kırdın kanatlarını … ?
Bütün kırgınlıklarına rağmen yinede sarıp sarmalayan hem etrafındakileri hem yaralarını senmi her defasında açıyorsun senmi kanatıyorsun …?
Bu can bu dünyadan göçüp gittiğinde o zaman bitecek her şey… bir emanet gideceği yere geri dönecek ve senin sardığın zannettiğin ama aslında açtığın tüm yaraları toprak saracak işte o zaman ektiğin tohumlarla gül açıp huzur bulacak